1- باید توجه کرد که داروها و تجهیزاتی وارد شود که در داخل تولید نمیشود و امکان آن نیز وجود ندارد.
2- شرکتهای دارویی دولتی مطابق با اصل 44 قانون اساسی به بخش خصوصی واقعی واگذار شوند.
3- به شرکتها اجازه وارد کردن داروهایی داده شود که نیاز واقعی جامعه است و اجازه لابی از آنها گرفته شود. این امر نیاز به قانونگذاری دقیق و نظارت بسیار دقیقتر دارد. زیرا شرکتهای بزرگ دارویی بعضا به سبب منابع عظیمی که دارند، داروهایی که از نظر پزشکی به اثبات نرسیدهاند و یا نیازی به آنها وجود ندارد را با تبلیغات به خورد مردم میدهند.
4- با توجه به اینکه نظارت در ایران تقریبا بیمعناست و بسیار ضعیف است حضور شرکتهای بینالمللی به معنای اختیار گسترده آنها خواهد بود. بنابراین باید ساختار نظارتی خوبی فراهم شود.
5- شرکتها باید ملزم شوند که همزمان با وارد کردن دارو و تجهیزات و یا زدن شعبه، تکنولوژی داروها را در ایران وارد کرده و مانند سایر کالاها تنها از ایران به عنوان بازار مصرفی استفاده نکنند.
6- دولت باید تسهیلات و امکانات قانون و مالی برای حمایت از تولیدات داخلی فراهم کند. مثلا اگر شرکت خارجی دارویی را وارد کرد و بعد از آن شرکتی در ایران این دارو را تولید کرد باید حمایت از تولید داخل صورت گرفته و به رشد آن کمک شود.
از این موارد شاید بتوان دهها مورد شمرد که به این مقدار کفایت میکنم. و در پایان اشاره میکنم که برای تحول در یک صنعت بیش از آنکه به واردات نیازمند باشیم، به همت عالی و عزم راسخ نیازمندیم. چرا ژاپن طی 5 سال صنعت دارویی خود را متحول میکند و ما طی 35 سال نتوانستهایم و امروز دم از واردات میزنیم. البته ممکن است برخی ما را به جانبداری از کارخانجات دارو متهم کنند و اینکه مثلا ما منافعان با حالت فعلی گره خورده است. من باکی از این تهمتها ندارم اما مسئله این است که بیایید راه درست را طی کنیم و نگاه خود را به داخل بدوزیم هیچ گاه یک بیگانه به فکر منافع ما نیست. اگر امروز کشورهای اروپایی پشت در کشور ما صف کشیدهاند، قربه الی الله نیست همه ما میدانیم میخواهند پول نفت ما را بگیرند و در کشور خود دوباره سرمایهگذاری کنند و کالاهای جدید بسازند و دوباره ما نفت خام بفروشیم و کالاهای جدیدتری از آنها بخریم. این چرخه باطل ادامه دارد تا هنگامی که نفتمان تمام شود. نفت که تمام شد، انرژی هستهای هم که نداریم که حداقل اورانیوم غنی شده بفروشیم، باید دست گداییمان را جلوی آنها درازتر کنیم چون مثلا به دنبال تعامل با دنیا بودیم. به این تعامل نمیگویند، این عین بدبختی است.
والسلام علی من اتبع الهدی.